DEBATA NA LEKCJACH JĘZYKA OBCEGO

Jedną z form kształcenia konwersacyjnego uczniów na lekcjach języka obcego jest debata. Nie jest to forma często stosowana, gdyż wymaga od uczniów stosunkowo wysokiego poziomu kompetencji językowych (przynajmniej B1) i wymaga dużego zaangażowania uczniów.

W pierwszej fazie lekcji nauczyciel dzieli klasę na dwie grupy – zwolenników i oponentów danej koncepcji (np. Czy nastolatkowie powinni angażować się w lokalną lub krajową politykę). Najlepszym rozwiązaniem jest umożliwienie uczniom swobodnego wyboru grupy – za lub przeciw. Wiąże się to jednak z niebezpieczeństwem dysproporcji między grupami. W takiej sytuacji musimy podzielić klasę na równe zespoły, nawet wbrew przekonaniom uczestników debaty.

Następnie zmieniamy szybko aranżację pracowni, tak aby uczniowie mogli usiąść w dwóch rzędach naprzeciwko siebie. Podajemy temat dyskusji i umożliwiamy uczniom zebranie argumentów i ustalenie kolejności wypowiedzi.

Wreszcie … debata rusza. Nauczyciel (lub wskazany uczeń) rozpoczyna dyskusję, wprowadzając temat i przedstawiając zespoły. Wyznaczony zostaje zespół, który zabiera głos jako pierwszy, po czym uczniowie rozpoczynają swoją walkę na argumenty. Należy wskazać ramy czasowe debaty. W połowie zadania dobrze jest, jeśli nauczyciel przerywa debatę na chwilę i wskazuje uczniów, którzy do tej pory nie wzięli jeszcze udziału w dyskusji, motywując ich do aktywności. Na koniec nauczyciel (lub wskazany uczeń) podsumowuje debatę. Możliwy jest także wybór ucznia – najaktywniejszego uczestnika debaty i wygranej drużyny.

Jakie zalety posiada takie ćwiczenie? Jest z pewnością urozmaiceniem procesu dydaktycznego i jedną z metod aktywizujących całą klasę (bo jeśli uczniowie nie udzielają się podczas samej debaty, uczestniczą zespołowo w przygotowaniu argumentów, a poza tym ekspozycja językowa podczas ćwiczenia jest bardzo duża). Uczestnicy uczą się sztuki dyskusji i rozwijają umiejętność krytycznego myślenia. Element rywalizacji jest dodatkowym czynnikiem mobilizującym i motywujących uczniów. Zadanie uczy pracy w grupie i odpowiedzialności. Przede wszystkim jednak jest znakomitym narzędziem językowym, wymagającym precyzji wypowiedzi i używania wysokiego poziomu struktur leksykalno-gramatycznych. Uczniowie muszą być skupieni i słuchać wzajemnie swoich wypowiedzi.

Metoda nie jest jednak bez wad. Zawsze istnieje niebezpieczeństwo, że część uczniów mimo zachęt i środków motywacji ze strony nauczyciela nie zabierze głosu podczas debaty. Introwertycy i uczniowie nieco słabsi językową nie lubią tej metody. Istnieje obawa, że zaprezentowany temat nie przypadnie uczniom do gustu.

Zachęcam nauczycieli do wykorzystania tej formy pracy przede wszystkim ze względu na to, że jest czymś używanym dość rzadko, jest ćwiczeniem skłaniającym uczniów do aktywnego użycia języka i przynosi efekty.

Źródło zdjęcia: https://www.freepik.com/free-photos-vectors/group-discussion