Jak się germaniści wzajemnie „nakręcają” – czyli o Akademii Letniej w Gdańsku
Rokrocznie Instytut Goethego we współpracy Polskim Stowarzyszeniem Nauczycieli Języka Niemieckiego organizuje dla germanistów inspirujące spotkania podczas Akademii Letniej (Sommerakademie). W tym roku miałam okazję uczestniczyć w Akademii w Gdańsku, której współorganizatorem było także Pomorskie Centrum Edukacji Nauczycieli w Gdańsku oraz Fundacja Współpracy Polsko – Niemieckiej. Trzy dni wypełnione były wykładami, warsztatami i inspirującymi rozmowami z nauczycielkami i nauczycielami języka niemieckiego z całej Polski i nie tylko ;-)
Entuzjazm i zaangażowanie osób zarówno prowadzących zajęcia, jak i uczestników zawsze napawa mnie optymizmem, że w szkołach można zrobić tyle interesujących rzeczy, realizować międzynarodowe projekty i otwierać kolejne okna na świat naszym uczniom. Jednakże z drugiej strony trochę mi przykro, że w większości uczniowie mimo wielu moich starań nie wykazują zbytnio chęci, aby rozwijać swoje kompetencje językowe, a w szkole ponadpodstawowej wybierają inny język.
Jedną z najbardziej interesujących metod zaprezentowanych podczas Akademii był projekt „Das Land der…", który przedstawił Mitch K. Miller, lektor, dziennikarz, autor tekstów reklamowych, podróżnik, wielbiciel słowa i świata. Projekt jest pewnego rodzaju grą językową, skierowaną do uczniów w wieku ok. 13-17 lat, dysponujących umiejętnościami językowymi na poziomie co najmniej A1. Projekt „Das Land der…” – najogólniej rzecz ujmując – polega na tworzeniu światów dla różnych grup, np. mogą to być ludzie ze szkła, ludzie z drewna, ludzie z betonu. Uczniowie mogą wykazać się tu bardzo dużą kreatywnością, rozwinąć wyobraźnię, a przede wszystkim wzbogacić swój zasób słownictwa w obszarze kulturoznawstwa czy językoznawstwa. Uczniowie poznają nowe słowa w bardzo szerokim kontekście: znaczenie (skojarzenia, konotacje), wymowa, etymologia, gramatyka (cechy wyrazu i jego funkcje w zdaniu w odniesieniu do innych części zdania), zastosowanie (idiomy, powiązania kulturowe), skutki użycia tego słowa (co wyzwala to słowo przy użyciu naszych zmysłów). Uczniowie pracując w grupach prowadzą swego rodzaju badania nad językiem, poznają jego zróżnicowanie, transdyscyplinarność, doskonalą kompetencje wielojęzyczności, ale przede wszystkim świetnie się bawią, czyli mamy do czynienia z tzw. edukacją rozrywkową (edutainment).
Realizując taki projekt uczniowie nie tylko nabywają nową wiedzę, ale uczą się otwartości, wrażliwości na problemy, komunikacji, tolerancji na błędy i konflikty. Elementem motywującym jest tutaj również sama radość z uczestnictwa w procesie.
Uczniowie tworząc wirtualne światy używają różnorodnych narzędzi, zarówno tych analogowych, jak i cyfrowych. Mogą korzystać także z pomocy sztucznej inteligencji. Osoby kreatywne posiadają pewne cechy osobowości, które sprzyjają tworzeniu innowacyjnych rozwiązań. Płynność i elastyczność myślenia często mają wpływ na oryginalność rozwiązań, ale muszą być podparte wiedzą i doświadczeniem.
Aby stworzyć świat np. szklanych ludzi (Das Land der gläsernen Menschen) uczniowie muszą wyszukać w słowniku słowo „Glas” (szkło), podać jego rodzaj, znaczenie, pochodzenie. Następnie na karcie pracy ze skojarzeniami zakreślają słowa trzema kolorami: te, które dobrze znają; te, które były gdzieś, kiedyś zasłyszane; lub sprawdzają znaczenie nieznanych słów. Kolejne zadanie polega na zebraniu podstawowych informacji: jak wyglądają „szklani ludzie”, jakie cechy charakteru posiadają, co jedzą, gdzie mieszkają, jakie zawody wykonują, jak wygląda ich kraina, jak nazywają się ich miasta, czy mają swoich celebrytów.
Uczniowie sami tworzą karty ze słownictwem, projektują mapy wymyślonych przez siebie światów, a na zakończenie mają za zadanie opisać stworzoną podczas zajęć rzeczywistość. Autorzy tych prac wykazywali się niesamowitą kreatywnością, a ich wyobraźnia mocno zaskakuje.
Przykład takiego projektu może być naprawdę inspiracją i zaproszeniem do współpracy. Uważam, że działania projektowe można również zmodyfikować i dostosować go do projektu międzyszkolnego lub międzynarodowego, np. na platformie e-twinning.
To tylko mały fragment z bogatej oferty warsztatowej, jaka czekała na nas w Gdańsku: elementy teatru na lekcji, nauczanie treści kulturoznawczych, najnowsze technologie w edukacji, media społecznościowe w nauce języka niemieckiego, język młodzieżowy - to tylko niektóre tematy, spośród których mogliśmy wybierać. Były jeszcze stoiska wydawnictw językowych, Polsko - Niemieckiej Współpracy Młodzieży i oczywiście Polskiego Stowarzyszenia Nauczycieli Języka Niemieckiego, gdzie każdy mógł oficjalne dołączyć do Stowarzyszenia.
Ale chyba największą wartość dodaną stanowią rozmowy, wymiana doświadczeń i relacje, jakie nawiązały się podczas spotkania. Niestety, a może i STETY, ani chat GPT, ani Facebook, Instagram czy inny komunikator nie zastąpi kontaktu i energii drugiego człowieka. Dlatego spotykajmy się jak najczęściej i rozmawiajmy, wymieniajmy się doświadczeniami, uczmy współpracy naszych uczniów, bo wtedy będą łatwiej będą sobie radzić z trudnościami otaczającego ich świata.
EZ
Obrazy stworzone przez AI
Komentarze
Prześlij komentarz